OK, wat aan de late kant, maar vorig jaar had ik een chronisch tijdgebrek (fulltime werken + volle bak overuren maken + trouwen + verhuizen + bijna elk weekend van vrijdagavond tot zondagavond weg van huis waardoor in de week alles thuis bijwerken).
Als verjaardagskado'tje voor mijne liefste schat, toch een dagje verlof op't werk kunnen lospeuteren, zodat we op 06/07/14 de Mont-Blanc race hebben gereden (zaterdag heenrijden, zondag de MB-race Ultra, en maandag terug naar huis).
Het leuke aan deze marathon is dat je je inschrijft voor de "Ultra", maar niet vooraf de afstand moet kiezen. Dit kan 70 km met 3.500 hm zijn, 100 km met 5.000 hm of 140 km met 7.000 hm zijn.
Na 70 km kom je terug bij de start. Daar kan je stoppen (en word je opgenomen in het klassement van de 70 km), of nog een rondje van 30 km extra doen, na 100 km hetzelfde scenario met een extra lus van 140 km. De lussen zijn zo dat je niets 2x hetzelfde doet. Een handige formule, zodat je naargelang je mogelijkheden, goesting en het weer onderweg nog kan kiezen.
Voor mijne schat was de 70 km genoeg. Ik hield een doorgedreven training van 140 km, maar forceerde me niet met de IB in het vooruitzicht.
Ter info: de hoogtemeters opgegeven door de organisatie zijn optimistisch. De 70 km telden 3.000 hm vs 3.500, de 140 km slechts een goede 6.000 hm ipv 7.000 hm. Was te verwachten ... deze hillfactor is ook al stevig genoeg.
Het parcours is aangenaam te noemen. Omzeggens alle klimmen zijn weliswaar zéér steil, maar fietsbaar voor mij met 22x36 aangeraden (wel redelijk wat gasten te voet omhoog, ook toppers die denken dat ge met een dubbel weg komt daar). Bergop meestal brede piste.
Bergaf daarentegen héél veel singletrack. Ook veel wortels en kleine drops. Technisch, én steil, maar mits de nodige dosis ervaring en techniek ook alles fietsbaar.
Bovenstaande voor zowel de 70, 100 als 140 km (afdalingen op de 140 km wel nog een tikkeltje lastiger, vooral de laatste op de limiet van berijdbaar --> prachtig !).
Mits een goede conditie en techniek (en dus een klein verzetje) slechts 1 stuk portage, max. 15 minuten als je loopt.
Ondergrond is helaas wel wat moddergevoelig. We hadden de pech dat het de dagen en weken voordien nogal slecht weer was. Gelukkig de dag zelf prima --> 's ochtends bij het vertrek om 06h00 (dus al voor 05h00 op de fiets op weg naar ginder) niet te koud, overdag niet te warm. Maar de ondergrond was wel serieus modderig, wat vertaalde in veel slip & slide tijdens de afdalingen.
Enkele foto's van de fotografen en die Gwen heeft genomen, kan je
hier[/url] terugvinden.
Het eerste deel veel samen gereden met Italiaans maatje Alessandro Rostagno, en al wat
plannen gemaakt voor de week nadien (shit, eerst terug naar België om nog een paar dagen te werken).
Foto van Gwen. Even verderop in het onderhout het enigste echte stukje portage.
Steevast de Monte Bianco als mooie achtergrond.
Leuke singletracks.
Gwen neemt -volledig terecht- haar tijd om nog een foto te maken. Hier bovenop de Tête de Torraz.
Dit jaar zijn we terug ingeschreven.
Gwen wil terug genieten (en stiekem ook de 100 km rijden), ik zou normaal gezien revanche hebben genomen ... maar gezien de omstandigheden zal het eerder zien zijn wat het geeft en of ik überhaupt mag fietsen tegen dan ... laat ons hopen van wel.
Voor een (tegenwoordig UCI-)marathon is dit prima --> organisatorisch niks op aan te merken. Ook de uitzichten onderweg zijn prachtig. Parcours voor zo'n evenement ook OK ... maar eens je verslaafd bent aan het échte hooggebergte blijf je hier wel wat op je honger wachten (te weinig portage, klimmen en (vooral
) de afdalingen te kort, niet de kick van in het pure niemandsland van hooggebergte te fietsen).
Je weet ook op voorhand dat je niet "rond" de Mont Blanc rijd ... daarom toch eens stilletjes de plannen voor een TMB nonstop concretiseren ... .
