Vandaag een mooie mtbrit gereden, Solosride 85km.
Na jaren wachten was et vandaag zover, ik zou 85km gaan biken tussen Remouchamps en Stavelot. Ik was al enkele weken van plan om deze te gaan rijden, maar telkens was het iets. Begin deze week nam ik me voor om zaterdag te gaan, het ging trouwens heel de week warm weer zijn...Tot er donderdagnacht reeds een onweersbui viel over Spa. Maar na de droge zomer zou dat wel meevallen. Vrijdagavond en nacht was het echter weeral prijs boven de Ardennen, droog zou het waarschijnlijk niet liggen.
Om 8u20 vertrokken met slechts één doel, 5u10.
De voorbereiding was vorige weken vrij goed verlopen, en na een transalp was de conditie ook goed, ik had er dus alle vertrouwen in. In het voorjaar had ik ook al eens de Solo 55km gereden, gewoon rustig toen om te zien hoe men de parcoursen opbouwde. Toen wist ik al dat de streek me wel lag.
Eerst een stukje afdaling om dan net voor Remouchamps een steil asfaltpad te beklimmen, ging daar al goed. Eerste afdaling was al direct wat anders. Door de regen lagen de stenen en wortels er spekglad bij, opletten dus. Hier kreeg ik al een gevoel van " tzal niet voor vandaag worden precies". Toch maar goed verder gebold. Volgende afdaling lag er echter kurkdroog bij "misschien toch".
Beneden zag ik dat een afslag had gemist, doeme toch. Rap terug omhoog en het gemiste pad ik, dacht ik. Wat verder op de grote baan zag ik dat ik nog niet juist zat " tzal dan toch niet voor vandaag zijn, doeme".
Na wat tijdverlies, 6min volgens gps, zat ik terug op het juiste pad. Deze strook bolde vrij goed, al ging het bergop. Ik vond snel weer het ritme en besloot er toch nog voor te gaan. Enkele kilometers verder zonk de moed me echter volledig in de schoenen, een strook vol glibberige wortels en veel meer modder dan ik had verwacht na de regen van vannacht. Dit vlotte voor gene meter. Na deze eindeloze strook kwam en nog een modderstrook. Hier schoof ik van links naar rechts en meermaals terug. Je kon ook niet gewoon de plassen rijden want deze klemde je voorwiel direct vast met risico op koprol.
Na al dit gepruts kwam ik op een breed sjotterpad, ligt bergaf. Den turbo terug in gang gestapt en ju met de geit. Na enkele gratis kilometers kwam ik op een kruispunt waar mijn gps niet snel genoeg de kaart juist zette waardoor ik moest stoppen en effe kijken naar waar het was. Wederom tijd kwijt voor niks. Na het bekijken van mijn rijtijd en afgelegde afstand was ik echter vrij verrast, dit kon misschien toch nog goed komen voor de derde plek. Ik had mijn doel al bijgesteld naar 5u30.
Vanaf nu bolde het meestal wel redelijk, her en der nog een korte modderstrookje maar het viel wel mee. Hier en daar had " de organisatie" wel wat braamstruiken en brandnetelsmogen snoeien. Mijn armen en benen zijn ferm geschanaliseerd. In Coo kreeg ik een oude bekende voor de wielen, Trier de Coo. Een fijn asfaltklimmetje, de meesten wel bekent ;-) Deze nam ik vrij vlot, hier heb ik ooit anders gebold zalle. Boven draaide het links terug de bossen in. Wederom een kort stukje techniek bergaf, opletten want alleen onderweg... Nu ging het effe in dalende lijn, recup momentje. Doordat ik nogmaals mijn tussentijdse afstand had bekeken begon ik spontaan te zingen: Hij kijkt niet om ziet niets, hij denkt niet na hij fietst,....Enfin, het bolde weer lekker.
Na hier en daar een steiler klimmetje liep het wederom ergens mis. Gps draaide niet snel genoeg mee en ik reed weer fout. Niet ver maar ik kon wel 300m licht bergop terug. Wat verder een klimmetje van Olne-Spa-Olne van in den tijd, bekent terrein. Nu lagen destenen echter te nat om alles te kunnen rijden, een paar korte stapstukjes dus. Hier kwam wel het zwaarste deel van het parcours vond ik. Het was soms niet heel steil omhoog maar wel door hoog gras en zompige ondergrond. Afdaling waar je dan ineens ergens links door de bos moest, twee parallel wegen waar ik dan de verkeerde nam, kortom heel wat kort tijdverlies.
Het laatste stuk kende ik van de Solo 55, zwaar. Ik wist dat de allerlaatste klim schuin rechts omhoog was, maar ook hier slaagde ik erin om verkeert te rijden. Het was blijkbaar een parallelweg, beneden enkel gescheiden door een dikke braamstruik. Gevolg was een knoerte steile klim te voet omhoog, en dan weer omlaag toen ik eindelijk tot besef kwam dat ik vorige keer deze klim kon rijden.
Laatste klim dus en proberen alles uit de kast te halen.
Boven was de cirkel rond: 5u15 bewogen, 5u24 verstreken tijd. Doeme doeme, hier had echt 1ste plek ingezeten. reed ik in het begin niet 6min verkeert, moest ik niet enkele keren effe terug omdat ik weeral de foute afslag nam, moest ik niet plassen, had et niet geregent,...
Enfin, toch een goed gevoel aan deze rit over gehouden. Ik kan nog aardig uit de voeten in de bos, conditie is na al die jaren nog steeds goed in orde.
Parcours was een mengeling van technische klimmen en vlotlopende klimmen, van asfalt en veldwegen, van snelle afdalingen en gladde afdalingen. Mooi en plezant dus, niet te zwaar zodat het het voor velen te rijden is.
Bedankt heren voor de tijd die jullie in het parcours hebben gestoken, twas de moeite.
